Zuid Vietnam, Cambodja en Laos

Na een paar weekjes in hoog tempo rondgereisd te hebben is het weer de hoogste tijd om jullie op de hoogte te brengen van onze belevenissen. Eigenlijk zijn het er te veel om op te noemen. … Allereerst voor de topo-freaks onze route: Hué, Hoi An, Nha Trangh, Ho Chi Minh, Mekong delta, Chau Doc, Phnom Penh, Siem Reap, Kratie, Don Det, Pakse, Vientiane, Vang Vieng en Luang Prabang.

Dan nu een paar hoogtepunten van de afgelopen weken. Ten eerste toch wel dat na het bevriezen in noord Vietnam het sinds Hué warm is. Heel warm kunnen we wel zeggen. Zelfs zo warm dat we mochten ontdekken dat het ‘navel-spelen’ geen Chinees fenomeen is, maar dat de mannen zowel in Vietnam als in Cambodja en Laos hun shirt omhoog trekken als het kwik stijgt.

Na een paar dagen in Hoi An en Nha Trangh van het strand te hebben genoten hebben we Ho Chi Minh bekeken zoals het hoort: Op de motor. Net zoals 9 miljoen Vietnamezen dat dagelijks doen. Tjalling vond het leuk. Nienke vond het leuk worden toen we de stad achter ons lieten (we waren op weg naar de Cu Chi tunnels waaruit de Viet Cong de Amerikanen terroriseerden. De Amerikanen vonden dit niet leuk en beloonden de Viet Cong met 3 kg bom per vierkante meter. Wij snappen ook niet dat er nog Vietnamezen over zijn). Vanaf de motor stapten we in de boot, waarmee we over de Mekong op weg gingen naar de drijvende immigratiepost om Cambodja binnen te komen. Vanaf de boot zagen we meer van het armere Vietnam: hard aan het werk op de rijstvelden, wonen in rieten hutjes en vissen met speren.

Vanaf de boot met de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Hier meer oorlog geschiedenis. Deze keer over de Rode Khmer. De Amerikanen vonden het niet voldoende om alleen Vietnam te bombarderen, maar gingen ook los boven het Cambodjaanse platteland, omdat daar een paar Vietnamezen zouden zitten. Als reactie hierop is de Rode Khmer ontstaan: een anti-Amerikaanse communistische beweging, die onder leiding van Pol Pot in 1975 de macht over heeft genomen in Cambodja. Doel was het creëren van een agrarische utopie. Om dit te bereiken vond meneer Pot het nodig om alle geschoolden, monniken, buitenlanders, en uiteraard politieke tegenstanders uit de weg te ruimen. Ook hun families werden niet gespaard. Pagoda’s en scholen waren niet meer nodig en werden omgetoverd tot martelkamers en concentratiekampen. De moordpartijen gingen tot ver in de jaren 90 door en uiteindelijk is een kwart van de Cambodjaanse bevolking omgekomen. In Phnom Penh hebben we een van deze ‘scholen’ bezocht, die nu een museum is geworden. 20.000 mensen zijn de ‘school’ binnen gegaan, slechts 5 hebben het overleefd. Er hangen nu foto’s van de martelingen en van de slachtoffers en het bloed zit nog op de muren. Erg indrukwekkend.
Net zo indrukwekkend waren de killing fields die we vervolgens hebben bezocht. Ter nagedachtenis aan de mensen die hier zijn omgekomen is van hun schedels en skeletten een pagoda gebouwd. Wij waren wel onder de indruk. Raar om te beseffen dat iedereen die ouder is dan wij, deze oorlog mee heeft gemaakt.

Dan over op een wat luchtiger onderwerp: de tempels van Angkor Wat. Al was de invloed van Pol Pot hier ook te merken. Alle hoofden van de standbeelden zijn door de Rode Khmer afgehakt: ook de nationale identiteit moest vernietigd worden. Maar ook zonder hoofden waren de tempels schitterend! Vooral het decor van de Tomb Raider film was super! De tweede dag hebben we, zoals echte Hollanders dat betaamt, fietsen gehuurd om de tempels verderop te bekijken. Ook erg mooi en vooral prettig dat er hier geen hordes kindertjes om ons heen wemelden om ons allerlei rotzooi te verkopen (pleaaaaase buy from me!!! -> op de meest zeurderige toon die je je voor kunt stellen).

Vervolgens was het tijd voor Laos. Na een aantal uren in een erg klein busje over een verlaten ‘snelweg’ (pas wel op voor de koeien en de kippen die over de weg lopen) kwamen we aan bij een hutje met wat slapende mensen in een hangmat. Dit bleek de grens te zijn. Voor 1 dollar kregen we een Cambodjaanse stempel en voor 2 dollar kregen we er een Laos stempel bij. In een nog kleiner busje gingen we vervolgens naar een eilandengroepje in de Mekong. We hebben hier een paar dagen gerelaxed in een bungalowtje. Afgesloten van de rest van de wereld zonder stroom. Gelukkig hoefden we geen soaps te missen aangezien onze Italiaanse buurman ons alles vertelde over de homo-scene in Thailand. En we er ’s nacht getuige van waren hoe hij en z’n Thaise 20 jaar jongere scharrel communicatie problemen hadden. Resultaat: einde ‘relatie’. Ook kwamen we erachter dat Duitsers met teveel happy shakes niet meer zo pünktlich zijn.

Na een bliksembezoek aan de hoofdstad van Laos zijn we nu Luang Prabang, in het noorden. Een superleuk stadje in het Karstgebergte. Al mogen we in het hotel niet zelf de was doen want: Don’t laundry by yorsself. If we see you Laundry you must pay 20.000 kip/time. Jaja, we betalen hier in kippen. We zullen er zo weer een paar miljoen bij pinnen (10.000 kip is ongeveer 1 euro).

We stappen morgen weer in een boot om verder te reizen over de Mekong naar een klein dorpje. Vanuit hier willen we een trektocht van een paar dagen gaan maken. Wij zijn weer klaar voor wat nieuwe avonturen!

Veel liefs vanuit Laos van Tjalling en Nienke

Ps: we willen heel graag foto’s online zetten, maar internet is hier zoooooo traag dat we dat nog niet aangedurfd hebben. We hebben onze hoop gevestigd op Nieuw Zeeland (daar vliegen we 10 maart heen).