Poco Peru en boel Bolivia

We hebben ons oude reistempo weer opgepakt en hebben inmiddels zuid Peru en Bolivia bekeken en staan op het punt om naar Brazilië af te reizen.

Na 3 weken in Cusco Spaanse woordjes stampen hadden we zin om weer op pad te gaan. We hebben veel bijzondere plaatsen gezien en vooral ook veel lange busritten. De kwaliteit van de bussen is hier in Zuid Amerika wat minder dan in Azië. We hebben al verschillende lekke banden, oververhitte wielen (?) en bus break downs gehad. Waardoor de busrit vaak een aantal uurtjes langer duurt dan gepland. Gelukkig beloven ze altijd een WC, muziek en films. TV en WC zijn er nooit (of ze zijn er wel, maar doen het niet), muziek soms helaas wel. We kunnen ondertussen goed meezingen met de Lirios Colombianos. Ook moeten we onze tickets altijd goed in de gaten houden. Toen we het buskaartje van Cusco naar Arequipa kochten was de datum verkeerd, de eindbestemming klopte niet en er zat al iemand op onze stoelen. O ja, we moesten toch overstappen (terwijl we gevraagd hadden of het een rechtstreekse bus was, in het Spaans) en de rit duurde 12 uur ipv 6….

We zijn benieuwd hoe de busrit naar Brazilië straks zal verlopen. Waarschijnlijk moeten er eerst 30 enorme pakketten op het dak gehesen worden (inclusief keuken, fietsen, bedden), dan moet iedereen departure tax betalen voor het verlaten van de stad en dan gaan we. Om 2 meter buiten het station weer te stoppen zodat alle mensen die de departure tax willen ontwijken in te laten stappen. Daarna kan het hobbelen op de onverharde wegen beginnen.

Hier in Bolivia zijn ze niet zo tevreden over die onverharde wegen. En ze houden nogal van demonstreren. Resultaat: demonstraties om asfaltwegen te krijgen. Berichten in de Nederlandse media maakten het thuisfront nogal ongerust: er zouden Nederlanders gegijzeld worden in Uyuni omdat de Bolivianen daar nu toch echt een asfaltweg wilden hebben. En wij waren op weg naar Uyuni….. na een paar dagen stress in Nederland bleek dat we Uyuni niet in konden (vanwege de protesten) en dat we vanuit een andere plaats de zoutvlaktes hebben bekeken. Wij hebben zelf niks van de gijzeling gemerkt (we denken eigenlijk dat de NL media het een beetje overdreven heeft) en we hebben alleen maar genoten van de schitterende landschappen (wel een beetje koud, ’s nachts tot -20 graden…..). Wij hadden geluk met onze gids, hij was slechts een uur te laat uit zijn bed na een feestje…. Andere groepen moesten zelf hun jeep besturen omdat de chauffeurs te dronken waren om te rijden.

Behalve de zoutvlaktes hebben we de Colca Canyon in Peru bezocht. Schitterende 3-daagse wandeling. Gelukkig vertelden onze Franse buren pas de volgende dag dat ze een schorpioen in hun bed hadden gevonden. We hebben gevaren op het Titicaca-meer waar mensen leven op drijvende riet-eilandjes. La Paz bezocht (lokale favoriete souvenir: gedroogde lama foetusjes van de heksenmarkt) en 3 dagen rondgehangen in de Boliviaanse Amazone. Om hier te komen moesten we met de bus over de gevaarlijkste weg ter wereld. Nadat we dit overleefd hadden durfde Tjalling ook wel te zwemmen met roze rivierdolfijnen. Nienke durfde niet zo goed. Want naast dolfijnen zaten er alligators, kaaimannen, anaconda’s en piranha’s in het water. In plaats van zwemmen heeft Nienke op de uitkijk gestaan om Tjalling te waarschuwen voor naderende kaaimannen.

Verder hebben we de hoogste stad ter wereld, Potosi, bezocht. Veel Bolivianen werken hier in mijnen. Levensverwachting: 5 jaar…. Asbest en silica deeltjes zijn niet zo goed voor de longen. Onze favoriete stad is inmiddels Sucre. En nu zitten we in Santa Cruz, de grootste stad van Bolivia.

Ondanks alle gevaren en protesten zijn we wel fan geworden van Bolivia en Peru. Wat een mooie landen!